سلام. به عنوان کسی که دوست داشت بنویسه بالاخره بعد از سالها دوباره به سمت وبلاگ نویسی روی آوردم. سالها پیش و قبل از ورود پیامرسانها و برنامههای رنگارنگ امروزی، وبلاگ نویسی یکی از بهترین راههای صحبت کردن و ایراد نظر بود. همونطور که زمانه تغییر میکنه، ما انسانها هم ناخواسته و یا حتی خواسته، تن به تغییر میدیم. ولی خیلی از این تغییرها به مرور زمان نه تنها خوشایند نیستند، بلکه انسان رو از آرمانی که ممکنه در ذهن داشته باشه دورتر میکنند. من سالها در دوران تحصیل با مقوله «زبان» در ارتباط بودم. ولی آیا زبان بدون داشتن تعامل امکانپذیر هست؟ به نظر من در این روزگاری که ما درگیر اینستاگرام و تلگرام و فیسبوک و خیلی از این پلتفرمهای مختلف شدیم، تعامل را با مفهوم گذرای مصرفزدگی عوض کردیم. زمانی که میتونستیم با تولید محتوای درست دیگران رو هم در ایده خودمون شریک بکنیم. حتی وقت برای وبلاگ گردی اختصاص بدیم تا افراد جدید با تخصصها و ایدههای جدید رو بشناسیم.